Tuesday, July 31, 2012

လိမ္ခဲ့မိပါသည္

 
                                        လိမ္ခဲ့မိပါသည္
သင္တစ္စံုတစ္ေယာက္အတြက္၊လိမ္ေပးခဲ့ဘူးပါသလား။မိမိကေတာ့တပည့္တစ္ဦးအတြက္လိမ္းေပး   ခဲ မိဘူးပါသည္။ဟိုးတုန္းကတပည့္တစ္ေယာက္ေပ့ါ။သူ႕ကို(၈/၉/၁၀)တန္းေတြဆက္တိုက္သင္ခဲ့ရ
ေတာ့၊မိမိရဲ႕၊မိမိရဲ႕လက္ရင္းခ်စ္တပည့္ေပါ့။အလြန္လည္းရင္းႏွီးခဲ့ပါတယ္။
          (၁၀)တန္းေအာင္ေတာ့၊သူအရာရွိ႕သင္တန္းတစ္ခုတက္ခဲ့တယ္။သင္တန္းကျပန္လာတိုင္း၊
ဆရာ့ကို သတိရလြန္းလို႕ဆိုျပီး၊ခရီးေရာက္မဆိုက္၊လာတတ္တဲ့၊တပည့္ပါ။ဒီေလာက္မိမိကိုခ်စ္ခင္ေလး
စားေတာ့၊သူ႕အေၾကာင္း၊ေက်ာင္းသူ/သားေတြေျပာလို႕၊၀မ္းသာဂုဏ္ယူေနခဲ့မိပါတယ္။
ဒီလိုေနရင္း၊သူလည္းနိုင္ငံျခားေရာက္၊ေနာက္ရာထူး(ရႈးတာ)ေတြျမင့္ေပါ့။သူရာထူးအေတာ္အတန္ျမင့္တဲ့၊ျမင့္တဲ့ေနရာလည္းေရာက္ေတာ့၊အိမ္ေထာင္ျပဳျပီေပါ့။သူေဌးသမီးပါဘဲ၊အင္းေလအရႊယ္
ေရာက္ျပီဆိုေတာ့၊အိမ္ေထာင္ျပဳသင့္ဘီဘဲေလ။ေရႊနဲ႕ျမ၊ေနနဲ႕လ တင့္တယ္ပါတယ္ေလ။
          သူေစ့စပ္ပြဲလုပ္ေတာ့၊ခါတိုင္းဆရာကို၊မေတြ႕ရ မေနနိဳင္၊မလာရမေနနိဳင္တဲ့တပည့္တစ္
ေယာက္၊သူကိုွယ္တိုင္၊လာမဖိတ္နိဳင္ေတာ့ဘဲ၊ဆရာ့ကိုလူၾကံဳနဲ႕ ဖိတ္စာပို႕ပေပးလိုက္တ္ယ္ေလ။
ဆရာခြင့္လြတ္ပါတယ္။သူ႕ခမ်ာ မအားလို႕ေနမွာပါ။ဆရာလည္းစာသင္ပ်က္မွာစိုးလို႕၊ေစ့စပ္ပြဲကို
မသြားျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ဟုတ္တယ္ေလ ၊ဆရာသင္းတန္းပ်က္ရင္၊ေက်ာင္းသူ/သူ(၁၀၀)ေလာက္၊စာသင္
ပ်က္သြားမွာေလ။
          ဒါေပမဲ့၊မဂၤလာေဆာင္ေန႕မွာေတာ့၊မျဖစ္မေနသြားခဲ့သြားခဲ့ပါတယ္။မဂၤလာေဆာင္ကလည္း
စည္လိုက္တာလြန္ပါေရာ၊အရာရွိ႕ၾကီးတစ္ေယာက္၊သူေဌးသမီးၾကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕၊မဂၤလာေဆာင္ကိုး
မိမိလည္းအဲဒီေန႕ကေစာေစာေရာက္ျဖစ္တယ္။ေတြ႕ရင္ေစ့စပ္ပြဲေန႕က၊ဘာလို႕မလာျဖစ္တာလဲဆိုတာ
ရွင္းျပရင္း၊ဟိုဟိုဒီဒီေျပာရင္းေနၾကမယ္ေပါ့။
          မဂၤလာပြဲကိုေရာက္ေတာ့မိမိကတပည့္ကိုေတြ႕ပါတယ္။မိမိကိုမေတြ႕ေသးလို႕ေနမွာဘဲဆိုျပီး
ဧည့္ခံ၀ိုင္းမွာထိုင္ေ့နမိပါတယ္။ေဟာ့……ငါ့ဘက္ကိုၾကည့္ေနျပီ၊ငါကိုလာနဳတ္ဆက္မယ္ထင္ပါ့။အင္း…
သူလာနဳတ္ဆက္ရင္၊ငါဆိုတဲ့အညတရဆရာတစ္ေယာက္က၊ဒီလိုၾကီးျမင့္တဲ့၊သားေကာင္းတစ္ေယာက္ကိုေမြးထုတ္ေပးနိုင္ပါလား၊လို႕လူေတြက၊ငါ့ကိုသိၾကမယ္၊ျမင္ၾကမယ္၊ငါလည္းဂုဏ္ယူရမယ္ေပါ့။
          သူ ငါက္ိုျမင္ေပမဲ့မလာခဲ့ပါဘူး။ဟူး…………ၾကည့္ေတာ့ၾကည့္တယ္၊မျမင္ရွာလို႕ေနမွာပါဆိုျပီး
ငါစဥ္းစားေနမတယ္။ေဟာ…သူမ်က္ႏွာျပံဳးလာျပန္ဘီ၊ေလာေလာ ေလာေလာနဲ႕ငါ့ဘက္ကိုေလွ်ာက္လာ
ေနျပီ။ငါ့ကိုလာနဳတ္ဆက္တာထင္တယ္။ဆရာလဲ့ ထူးထူးျခားျခား ႏွလံုးေတြခံုလို႕ေပါ့့။ဆရာလည္းသူ
လာရာလမ္းကို၊ျပံဳးျပီဆီးၾကိဳေနမိပါတယ္။အို…အနားေရာက္ေတာ့မွသိတယ္၊ဆရာ့ကိုလာနဳတ္ဆက္တာမွမဟုတ္ဘဲ၊မိမိေနာက္က၊ဂုဏ္သေရရွိ႕လူၾကီးတစ္ေယာက္ကို၊သြားနဳတ္ဆက္ေနတာကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္ေလ။
          မိမိကေတာ့စိတ္ပ်က္ေနမိတာအမွန္ပါ။ဒါေပမဲ့ဇြဲကေတာ့မေလွ်ာေသးပါဘူး။ငါ့ကို တကယ္မျမင္
လို႕ေနမွာပါဆိုျပီး၊စိတ္ကိုေျဖေနမိပါတယ္။ဒီလိုနဲ႕ဧည့္သည္ေတြလဲ တဖြဲဖြဲေပါ့။တပည့္ကေတာေပ်ာ္လို႕
နဳတ္ဆက္လို႕ေပါ့။မၾကာခင္မွာဘဲ၊ဒို႕ျမိဳ႕နယ္က၊လူၾကီး၊အၾကီးက၊ပန္းကုံးစြပ္ေပးမဲအေၾကာင္း၊၀မ္းသာ
ဂုဏ္ယူရပါေၾကာင္း၊ေၾကညာတာ၊ၾကားလိုက္ရတယ္၊ဒါနဲ႕ဘဲ၊မိမိလည္း၊ထိုင္ေနလဲအၾကိဳးမထူးဘူးဆိုျပီး
အိမ္ကိုေလွးကန္တဲ့ေျခလွမ္းေတြနဲ႕၊ျပန္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။
          အိမ္ေရာက္ေတာ့၊အမ်ိဳးသမီး(မိန္းမ)ကေမးတယ္၊ေတာ့ခ်စ္တပည့္နဲ႕ေတြ႕ခဲ့လား။ေတာ့ကို
ေကာင္းေကာင္းဧည့္ခံစကားေျပာသလား။ေတာ့ခ်စ္တပည့္ဆိုေတာ့၊သူ႕မဂၤလာေဆာင္မွာ၊ေတာ္ေတာ့ အေတာ့ကိုမ်က္ႏွာပန္းပြင့္ခဲ့မွာဘဲေနာ္။အေတာ္ေပ်ာ္ခဲ႕ရမွာဘဲေနာ္တဲ့။ငါလည္းရင္ထဲကမခ်ိစြာနဲ႕၊ ဟန္လုပ္ျပံဳးျပရင္း၊ဟုတ္တယ္ကြာ၊တကယ့္ကိုဧည့္၀တ္ေက်လြန္းတဲ့တပည့္ပါဘဲ၊မင္းကိုေတာင္ဘာလို႕
လိုက္မလာတာလဲလို႕ေမးေနေသးတယ္လို႕ညာလိုက္မိပါေတာ့တယ္။……………………

No comments: