မိုးကုတ္(၂)

“ခ်စ္ေသာမိုးကုတ္(၂)”

ထူးျခားေသာ ရိုးရာအေနအထားေလးအတိုင္း ေတြ႕ႏိုင္ေသးသည့္လူမ်ိဳးစုရြာေလးမွာ ၁၈၈၆ခုႏွစ္တြင္ အဂၤလိပ္တို႕စစ္ေအာင္ႏိုင္ၿပီးေနာက္ မိုးကုတ္ကိုသိမ္းယူေသာအခါတြင္ ေမဂ်ာခ်ားလ္ဘားနဒ္က ၄င္း၏စစ္တပ္ ျဖင့္ မိုးကုတ္ဧရိယာသို႕ ေျပာင္ေဂါင္းေခၚေသာအရပ္မွ ၀င္ေရာက္ခဲ့ၿပီး ဘားနဒ္ရြာဟုအမည္ ေျပာင္းခဲ့ေသာ ရြာေလး ျဖစ္ပါသည္။ ထိုဘားနဒ္ရြာတြင္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုမ်ား၊ တိုင္းရင္းသားရိုးရာမ်ားကို ငါးရက္တစ္ခါ ျဖစ္ေပၚေလ့ရိွသည့္ ေစ်းေန႕မ်ား၌ ထိေတြ႕ေလ့လာႏိုင္သလို ေဒသခံအစားအေသာက္မ်ားအျပင္ သဘာ၀က်က် ခ်က္ေသာ ေဒသခံလီေရွာအရက္ကိုလည္း ဟိုဆိုင္၀င္သည္ဆိုင္ထြက္ ျမည္းစမ္းေသာက္ႏိုင္ေသးသည္။ စစ္ေငြ႕စစ္ရိပ္ သမ္းခဲ့ဖူးေသာ သမိုင္းရိွသည့္ ေနရာတစ္ခုျဖစ္ပါသည္။

သည္သမိုင္းေတြေျပာလွ်င္ ကမၻာေက်ာ္ခဲ့သည့္ ပတၱျမားငေမာက္ရာဇ၀င္မွာလည္း ေဖ်ာက္ထား၍ မျဖစ္ေပ။ ပတၱျမားငေမာက္ဆက္သရန္ ပ်က္ကြက္ခဲ့သည့္ လူတစ္စုအား ဘုရင္ကကြပ္မ်က္ ေလာင္တိုက္သြင္း ရာအရပ္ကို ေလာင္းစင္ဟုေခၚေသာ ရြာငယ္ေလးအျဖစ္ေတြ႕ႏိုင္ေသးသည္။ ထိုလူတစ္စုမွ ထြက္ေျပးလာသူ ေဒၚနန္းမွာ မိုးကုတ္အေနာက္ပိုင္းက်ပ္ျပင္အ၀င္ရိွ ေတာင္ေပၚအေရာက္၀ယ္ ေနာက္ျပန္ၾကည့္ရာ ေဆြမ်ိဳးတို႕၏ ေလာင္စင္ တိုက္မွ မီးခိုေငြ႕ေငြ႕မ်ားကို ျမင္ရ ရင္ကြဲနာက်ကာ ကြယ္လြန္ရွာပါသည္။ အဆိုပါေတာင္ေတာ္အား ေဒၚနန္းအရွင္မ ေစာင့္ေရွာက္လို႕ ေဒၚနန္းၾကည့္ေတာင္ေတာ္ အျဖစ္ထင္ရွားခဲ့သည္။

ရာဇ၀င္ႏွင့္ခ်ိန္ညိွ ႏိုင္စရာ ထူးျခားခ်က္တစ္ရပ္မွာ ရတနာႏွင့္ႏြယ္ၿပီး ကြယ္လြန္ကုန္ရွာေသာ ေဆြမ်ိဳးတို႕ အတြက္ ရင္နာရေလသူ ေတာင္ေတာ္သခင္မ ေဒၚနန္းေစာင့္ေရွာက္ရာ ေတာင္ေတာ္တစ္၀ိုက္ ရတနာၾကြယ္ေသာ ရတနာနယ္ျဖစ္ပါလွ်က္ ထူးျခားစြာ ရတနာမထြက္တာ ပေဒသရာဇ္ေခတ္ဆိုးကို စိတ္ေတာ္နာေလလို႕ ထင္ရဲ႕။

ပတၱျမားငေမာက္ အဖိုးၾကြယ္ပံုႏွင့္ပတ္သက္၍ French Trade Mission မွ မိုးကုတ္ေဒသတစ္ခုလံုးကို ၀ယ္ရန္ ျမန္မာမင္းထံကမ္းလွမ္းခဲ့သည္တြင္ ျမန္မာမင္း၏ကိုယ္စားလွယ္က ငေမာက္ပတၱျမားကို ေရထည့္ထား သည့္ ဗန္းငယ္အတြင္း ထည့္၍ျပသသည္ဟုဆိုသည္။ ဗန္းငယ္တြင္းရိွ ေရတို႕အေရာင္မွာပတၱျမား၏ အေရာင္ အနီသို႕ ေျပာင္းသြားသည္တဲ့။ သည္အခါမွ သည္လိုအဖိုးတန္ေက်ာက္ေတြ မေရမတြက္ႏိုင္ ေလာက္ေအာင္ ထြက္ႏိုင္ေသာ မိုးကုတ္ရတနာေျမကို၀ယ္ရန္ ကမၻာတြင္းရိွ ပိုက္ဆံအားလံုးျဖင့္ပင္ မေလာက္ဟု အေၾကာင္းျပ၍ ျပင္သစ္တို႕၏ကမ္းလွမ္းခ်က္ကို ျငင္းခဲ့ရဖူးသည္ဟုမွတ္သားရသည္။

ရတနာဆိုတာ အဖိုးထိုက္တန္ျခင္း၊ ရွားပါးျခင္း၊ လွပတင့္တယ္ျခင္း၊ နန္းသံုးေတာ္၀င္ လူႀကိဳက္မ်ား ျခင္းတို႕ရိွမွ ရတနာမည္ပါသည္။ ပတၱျမားငေမာက္ကဲ့သို႕ေသာ အဖိုးထိုက္ရတနာေတြႏွင့္ခင္းထားေသာ မိုးကုတ္ ရတနာေျမကို အဘယ္ခရီးသြားက လႊဲေခ်ာ္ၿပီး သြားႏိုင္စရာ အေၾကာင္းရိွပါမည္နည္း။

ရတနာေျမဟုေခၚဆိုႏိုင္ျခင္း စံတစ္ခုကို ညႊန္းျပဳလိုပါေသးသည္။ ကမၻာတြင္ပင္ ရွားမည့္အမ်ိဳးပင္ဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။ ေသးေသးေကြးေကြးေလးလည္းမဟုတ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထင္ ႏွစ္ေပေက်ာ္ေက်ာ္ျမင့္၍ သံုးေပ ပတ္ပတ္လည္ အက်ယ္ေလာက္ရိွၿပီး ေရႊခ်ိန္(၁၅၀)က်ပ္သားေပၚတြင္ မိုးကုတ္ထြက္ရတနာ ပတၱျမား၊ နီလာ၊ စိန္၊ ေဂၚမုတ္၊ ဥႆဖယား၊ ပုလဲ၊ မိုးကုတ္ျမ၊ ေျပာင္ေဂါင္းစိမ္းစေသာ တြင္းထြက္ရတနာစစ္စစ္တို႕ျဖင့္ မိုးကုတ္ ပန္းတိမ္ဆရာေတြက စီကာျခယ္ခတ္အလွဆင္သထားသည္႕ ပတၱျမားပလႅင္ႏွင့္ ေငြပလႅင္တို႕ျဖစ္ပါသည္။ ပတၱျမားပလႅင္ေတာ္မွ ပိုလွ်ံေသာရတနာတို႕ျဖင့္ စီျခယ္ခတ္လုပ္ထားေသာ ေအာက္ခံေငြသားအေလးခ်ိန္(၂)ပိႆာ၊ (၆၁)က်ပ္သားရိွ ေငြပလႅင္ေတာ္မွာလည္း ေက်ာက္မ်က္ရတနာထည္ထည္၀ါ၀ါႏွင့္ မိုးကုတ္ၿမိဳ႕လယ္ေဖာ္ေတာ္ဦး ဘုရားတြင္ထားရိွပါသည္။ ေဖာင္ေတာ္ဦးရုပ္ပြားေတာ္ ျမတ္ႏွစ္ဆူစံေတာ္မူရန္ျဖစ္သည္။

မိုးကုတ္ေနသူမ်ားက ေဖာင္ေတာ္ဦးရုပ္ပြားေတာ္ျမတ္အား ၾကည္ညိဳမဆံုး၍ မိမိတို႕ပိုင္ရတနာမ်ားကို ေရႊသားသကၤန္လႊာအတြင္း ထိုးသြင္းျမဳွပ္ႏွံပူေဇာ္သျဖင့္ ေနာင္တြင္ရုပ္ပြားေတာ္အဆင္းသ႑န္ကို ပ်က္ယြင္း ေစမွာစိုးေသာေၾကာင့္ လွဴဒါန္းလိုေသာရတနာမ်ားကို လက္ခံသိမ္းဆည္းၿပီး စုေပါင္း၍ ပလႅင္ေတာ္ႏွစ္ဆူ ျပဳလုပ္လွဴဒါန္းခဲ့ေၾကာင္းသိရပါသည္။ သည္ပလႅင္ေတာ္ႏွစ္ဆူတြင္ မိုးကုတ္သားတို႕ဂုဏ္ယူစရာျဖစ္သလို တစ္ေခတ္တစ္ခါက ၾကြယ္ခဲ့ေသာေခတ္အရိပ္ေတြ ထင္ေနပါသည္။ ႏိုင္ငံတစ္ကာျပတိုက္တို႕၌ ပင္ရွားေလာက္ ေသာ အဖိုးတန္ပစၥည္းမ်ိဳးလည္းျဖစ္ပါသည္။ 

မႏၱေလးမဟာျမတ္မုနိရုပ္ရွင္ေတာ္အား ႏိုင္ငံအရပ္ရပ္မွ ဘာသာ၀င္မ်ိဳးစံုတို႕ ကင္မရာအစံုစံုကို လက္က မခ်စတမ္း ရိုက္ကူးမွတ္တမ္းယူ ေလ့လာေနၾကသည္မွာ ဗုဒၶဘာသာကို ယံုၾကည္သက္၀င္၍ မဟုတ္ပါ။ ေရႊသားတို႕အိေနေအာင္ ေရႊစင္ေရႊလႊာေတြ အထပ္ထပ္ကပ္ ေနသူမ်ားကိုအံၾသျခင္းႏွင့္ ေရႊတံုးေရႊခဲျဖစ္ေနေသာ ေရွးေဟာင္းရုပ္ပြားေတာ္ အႏုလက္ရာကို အံ့ခ်ီးဘနမ္းျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။ သည္ကဲ့သို႕ဆိုလွ်င္ မိုးကုတ္ ေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရားေပၚက ရတနာပလႅင္ႏွစ္ဆူသည္ ႏိုင္ငံျခားသားခရီးသြားတို႕အား  ဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကြားျပသစရာ ေနရာတစ္ခုုျဖစ္လာႏိုင္မည္မွာလည္း အေသအခ်ာပင္ျဖစ္ပါသည္။

ေဒသႏွင့္သဘာ၀အလွမ်ားအျပင္  ႏွလံုးအလွမ်ားကိုလည္း ေျပာျပလိုေသးသည္။ ေရွးမိုးကုတ္ေက်ာက္တြင္း မ်ားတြင္ ေန၀င္မိုးခ်ဳပ္လို႕ တြင္းေဆးမၿပီးေသးပါက (ေက်ာက္ေရြးမၿပီးေသးပါက) သဲဖတ္ပံုကို သစ္ခက္ငယ္တစ္ခု ထိုးထားတတ္ၾကသည္ဟုဆိုသည္။ ဒါက ေက်ာက္ဆက္ေရြးရန္ရိွ ေသးေသာ သေကၤတ။ ဒါဆို ဘယ္သူကမွ် သည္သဲဖတ္ပံု ၀င္မႏိႈက္ တတ္ၾကသည့္အျပင္ ေက်ာက္ေပၚေနလွ်င္ေတာင္ သဲဖတ္ပံုထဲျပန္ ထိုးထည့္သြား တတ္ၾကေသးသည္တဲ့။ မိုးေတြရြာလို႕ ၿဗံဳးေျမပံုေပၚေက်ာက္ေပၚေနလွ်င္လည္း အသာထိုးျမွဳပ္ၿပီး ပိုင္ရွင္ကို အေျပးအေၾကာင္းၾကားရတာလည္း ခ်စ္စရာျဖစ္သည္။

ေနာက္ တြင္းေဆးလွ်င္ ေက်ာက္ကုန္သည္က တြင္းေဆးရပ္ကြက္ထဲ လာသည္။ လမ္းေပၚကေန “ဘယ္သူဘယ္၀ါေရ ဘာရထားၿပီးလဲ” ေအာ္ေမးတတ္သည္။ တြင္းသားမ်ားကရထားေသာ ေက်ာက္ထုပ္ကို တြင္းတဲသက္ကယ္မိုးတြင္ ထုိးထားေလ့ရိွတတ္သျဖင့္ ယူၾကည့္သြားရန္ ၿဗံဳးေဆးခြက္ထဲက ျပန္ေအာ္တတ္ ၾကသည္။ သည္မွာကုန္သည္က ေက်ာက္ထုပ္ယူၾကည့္ ေရြးဆယ္ၿပီး ေစ်းေပးတတ္ၾကသည္။ ေစ်းတည့္လွ်င္ ေငြေခ် ယူသြား မတည့္လွ်င္ သက္ကယ္မိုးၾကား ျပန္ထားခဲ့။ ဘယ္သူကမွ် မတိုမလွ်ိဳၾကပါ။ သိပ္ရိုးစင္းသည့္ စရိုက္လကၡဏါမ်ားျဖစ္သည္။

ဧည့္သည္လာလွ်င္ စိမ္းစိမ္းက်က္က်က္ အေျပးအလႊားထမင္းစားေခၚသည္။ မစားလွ်င္စိတ္ဆိုးသည္။ အိမ္လာလည္လွ်င္ ေရေႏြးၾကမ္း(လက္ဘက္ရည္)က ဗန္းႏွင့္အသင့္။ အိမ္တိုင္းမွာ အပိုေဆာင္ထားတာက အိပ္ယာ၊ ေစာင္၊ ျခင္ေထာင္။ ဧည့္သည္ျပန္လွ်င္ “ေျဖးေျဖးေနာ္” လို႕ႏႈတ္ဆက္တာကဓေလ့။ လက္ဖက္၊ မက္ေခါက္၊ မက္မန္းေတြကလက္ေဆာင္။ အေမမာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဆိုလွ်င္ ဖြားဖြားမာေခၚရမည့္ လူထုေဒၚအမာ၏ အေမ႕ေရွးစကား စာစုေတြထဲ သည္ေျဖးေျဖးေနာ္ကို ခ်ီးက်ဴးေရးသားထားတာ ေတြ႕လိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မိုးကုတ္သား ပီတိျဖာရသည္။ သည္စိတ္ရင္းေလးေတြက အခုအခ်ိန္မွာဆို ဆင္ပိန္လွ်င္ကၽြဲေလာက္ေတာ့ က်န္ေသးသမို႕ ခရီးသြားတို႕အတြက္ စိတ္ေႏြးစရာ အေနအထားဆိုလည္း မမွားႏုိင္ေသာ အရပ္ျဖစ္သည္။

ဒါေတြအျပင္ မိုးကုတ္သားတို႕၏ ေက်ာက္ထြက္ေသာ ၿဗံဳးေျမေၾကာေရာက္ေအာင္ ေမ်ာတိုင္၊ ၀ါး၊ သစ္ခက္ (မိုးကုတ္အေခၚျမက္)ေတြသံုးၿပီး ေလးပင္တြင္းႏွင့္ ေဖာက္ဆင္းကာ ေျမေအာက္က ၿဗံဳးေၾကာကို လိႈဏ္ေဖာက္ လိႈက္စားတတ္ေသာ မိရိုးဖလာ အင္ဂ်င္နီယာ အတတ္ကလည္း အံ့မခန္းစရာ။ ဒါေတြက ခရီးသြား ေတြအလယ္မွာ မူရင္းအရိွအတိုင္း ျပသလို႕ရသည္။ သည္လိုမိုးကုတ္ image ေတြကို ထိုင္းႏိုင္ငံ ပတၱယားရိွ ေက်ာက္မ်က္ ကုန္တိုက္ႀကီးတစ္ခုတြင္ လူလုပ္အရုပ္မ်ားျဖင့္ ၄င္းတို႕ရင္းျမစ္မ်ား ေယာင္ေယာင္ ျပသထားေၾကာင္းသိရသည္။

ဤကဲ့သို႕ေသာ မိုးကုတ္သည္ အဘယ့္အတြက္ေၾကာင့္ ရြက္အုပ္သီးအျဖစ္ႏွင့္ေနရပါသနည္း။ ဘာေၾကာင့္ ကမၻာ့ခရီးသြားစာမ်က္ႏွာေပၚ တက္မျပႏိုင္ရရွာပါသနည္း။ လံုၿခံဳေရးအတြက္လား။ လာေရာက္ေသာ ႏုိင္ငံျခားသား တို႕ကို ေက်ာက္မ်က္ခိုးထုတ္ေရာင္းခ်မွာ စိုးၾကသည့္အတြက္လား။ ထိုင္းႏိုင္ငံသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႕မိုးကုတ္မွ ရတနာ ႏွင့္ ႏုိင္ငံတစ္ကာသို႕ ပြဲထုတ္ခဲ့တာ ရာစုခ်ီေနပါၿပီ။

၀မ္းနည္းစရာေကာင္းသည့္တစ္ခ်က္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕မိုးကုတ္သားရတနာကုန္သည္မ်ား ႏိုင္ငံတကာ ေက်ာက္မ်က္ရတနာေစ်းကြက္သို႕ သြားေရာက္ေလ့လာေသာအခါ ေက်ာက္မ်က္ရတနာဆိုသည္မွာ ထိုင္းေခၚ ယိုးဒယားမွသာထြက္သည္ဟု ၾကားသိလာရျခင္းျဖစ္သည္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း တံခါးဖြင့္၀ါဒက်င့္သံုး မည့္ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္သစ္တြင္ သည္ေစ်းကြက္ကို ပင္ရင္းမိုးကုတ္သို႕ ေရြ႕ၾကည့္ဖို႕တာ၀န္ရိွပါၿပီ။

မိုးကုတ္တြင္ ထိုင္းမွာကဲ့သို႕ ခံုတစ္လံုးခ်၍ ထိုင္၀ယ္ရႏိုင္ေသာ Gem Market ေက်ာက္မ်က္ေစ်းတစ္ခု တည္ေဆာက္ၾကည့္သင့္ပါၿပီ။ ထိုေစ်းတြင္ One Stop Service ေတြထားကာ ေရာင္းခ်ၾကေသာရတနာကို ခ်က္ခ်င္းအခြန္ျဖတ္၍ ၀ယ္သြားလိုသူေတြ လြတ္လပ္စြာ သယ္ေဆာင္သြားႏိုင္ရန္ စီစဥ္ေပးလိုက္လွ်င္ မည္သူမွ် အပင္ပန္းခံ ေထာင္လက္တစ္ကမ္းလွမ္းမွ ခိုးထုတ္ေနၾကမည္မဟုတ္ပါ။ ကြန္ခ်က္ကိုအမည္၀ွက္ခံေနရေသာ ဘ၀မွ လြတ္ကာ ႏိုင္ငံတကာေစ်းကြက္သို႕လည္း မားမားမတ္မတ္တက္ႏိုင္မည္ျဖစ္ပါသည္။ သယံဇာတယိုဖိတ္မႈကို တားႏိုင္မည့္အခ်က္ဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။ ေရွးယခင္ေခတ္မ်ားက ဘံုေဘကုလား ကုန္သည္မ်ားသည္  မိုးကုတ္ရတနာ ကုန္သည္တို႕၏ ေကာ္ေဇာေပၚ၀ယ္ တရိုတေသ၀ယ္ခဲ့ဖူးရသည္ကို သတိတရ ရိွသင့္ပါသည္။ မိုးကုတ္ရတနာ ေစ်းကြက္ တစ္ေခတ္ဆန္းေစရန္ တာ၀န္ရိွသူမ်ား စဥ္းစားသင့္ပါၿပီ။

ထို႕အတူ သည္ေဒသမွာ ျပည္တြင္း/ျပည္ပ ခရီးသြားလုပ္ငန္းတစ္ခု ဖြံၿဖိဳးလာလွ်င္ ေဒသခံတို႕အတြက္ သယ္ယူပို႕ေဆာင္ေရး၊ စားေသာက္တည္းခိုေရးမ်ားအျပင္ ေဒသထြက္အမွတ္တရပစၥည္းလုပ္ငန္မ်ားတြင္ အခ်ိဳး ညီမွ်စြာ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းေတြ ရလာႏုိင္မွာျဖစ္သည္။ အရာရာကို အေလးအနက္ထား၍ ျမန္မာ့ေရေျမ စိတ္ရင္းႏွင့္ကိုက္ေအာင္ အသြင္ေျပာင္းေပးေနေသာ သမၼတႀကီးဦးေဆာင္သည့္ ႏိုင္ငံေတာ္တြင္ ႏိုင္ငံျခား၀င္ေငြ စီး၀င္လာမည့္လမ္းတရပ္ကို လက္လႊတ္မခံသင့္ဟု တိုက္တြန္းလိုပါသည္။ ဒါကပတၱျမားဆန္က်ိဳး အဖိုးျပည္တန္ ေတြထြက္ေသာ ျမန္မာ့ရတနာေျမကို ကမၻာကသိေစရန္ ထားရိွသင့္ေသာ ဇာတိမာန္အျဖစ္လည္း ဆိုခ်င္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏိုင္ငံမွ ပုဂံေဒသသည္ ႏိုင္ငံျခားသားတို႕၏ Favorite ေနရာျဖစ္ေသာအခါ ေဒသခံမ်ား အေနျဖင့္ ေဒါင့္အမ်ိဳးမ်ိဳမွ အလုပ္အကိုင္ေတြ ရလာၾကသည္မွာ ျမင္သာေနပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ၿမိဳ႕ေလး လည္း ခရီးသြားၿမိဳေတာ္အျဖစ္ရပ္တည္ႏိုင္လွ်င္ ပညာတတ္သူမ်ားလည္း ပညာတတ္သူမ်ားအလိုက္ အလုပ္ အကိုင္ရကာ က်န္သူမ်ားလည္း မိမိတို႕ တတ္ကၽြမ္းရာအလိုက္ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းမ်ား ရလာပါက ရတနာကိုေမွ်ာ္ၿပီးႀကီးရေသာ လူမႈလူတန္းစားဘ၀မွလည္း ျဖန္႕ထြက္လာႏိုင္ေတာ့မည္ျဖစ္ပါသည္။ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ ႏိုင္ငံသယံဇာတကို ႀကီးႀကီးမားမားမထိခိုက္ဘဲ အေပၚယံကိုသာ ျပစားရသည့္ ခရီးသြားစီးပြား ေရးလုပ္ငန္းကို ထိန္းသိမ္းလုပ္ကိုင္ႏိုင္လွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေဒသအတြက္ အသက္ရႈေခ်ာင္စရာ ေဖာက္ထြက္ လမ္းတစ္ခုဟုလည္းဆိုခ်င္ပါသည္။

မ်ားမၾကာမီွတြင္လည္းျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္သည္ အာဆီယံရင္ျပင္တြင္ ဥကၠ႒ေနရာျဖင့္ ဂုဏ္ယူ၀င့္ထယ္စြာ ေျခခ်ေတာ့မည္။ လာမည့္ဆီးဂိမ္းကစလို႕ ဧည့္သည္ကို ပ်ဴပ်ဴငွာငွာႀကိဳဆိုကာ ဟိုဟိုသည္သည္ အလည္ပို႕ေပး ေသာ အိမ္ရွင္ႏိုင္ငံေလးျဖစ္ရပါမည္။ အေမရီကန္အေျခစိုက္ CNN ရုပ္သံသတင္းဌာနက ျမန္မာႏိုင္ငံကို ၂၀၁၂ခုႏွစ္အတြက္ ကမၻာလွည့္ ခရီးသြားမ်ား သြားလာလည္ပတ္ရန္ အေကာင္းဆံုေနရာကိုးခုတြင္ နံပါတ္သံုး အဆင့္ ထည့္သြင္းသတ္မွတ္ေၾကာင္း သတင္းမ်ားအဆံုး၀ယ္ မိုးကုတ္ဆိုတာလည္း ေခါင္းျပဴထုတ္ရေတာ့မည့္ ကာလျဖစ္ပါသည္။ ဆရာဦးလွ၀င္း(ေလသူရဲတစ္ဦး)ကလည္း True News ဂ်ာနယ္တြင္ ႏွစ္တရာေက်ာ္က အေဆာက္အံုမ်ား ေဆာင္ပါးျဖင့္ မိုးကုတ္၏သမိုင္း၀င္မ်ားကိုေရးေနၿပီ။ ဆရာက “တစ္ေန႕ ျမန္မာႏိုင္ငံ လံုး၀တံခါးဖြင့္၀ါဒ က်င့္သံုးတဲ့ေခတ္အခါ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ႏွစ္စဥ္လူအမ်ား ဆံုးလာေရာက္လည္ပတ္မယ့္ ၿမိဳ႕ဟာ မိုးကုတ္ပါပဲ” အဆိုျပဳထားသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ၿမိဳ႕ေလးကို မိုးကုတ္သည္ ခရီးသြားၿမိဳ႕ေလးျဖစ္သင့္သည္ ဟုဆရာႏွင့္ထပ္တူ ဆႏၵျပဳလိုက္ရပါသည္။ ခ်စ္ေသာမိုးကုတ္ေရ အေမာေတြ ေျပပါေတာ့ေနာ္။

                                                                                      ေပးပို႕သူ

ျပတ္သား(ရတနာေျမ)

(17.1.2012)